Al eerder schreef ik een blog over Paulien Cornelisse, omdat ik haar zo leuk vind. Ik volg haar ook op Facebook, waar ze mij onder andere op de hoogte houdt van het verschijnen van haar nieuwe boek De verwarde cavia. Daar zag ik dit fragment uit DWDD langskomen. Paulien blijkt niet alleen iets te hebben met taal, maar ook met verkeersborden. Als je tijd hebt, kijk het filmpje dan even. Het is erg grappig. Tenminste, dat vind ik. Ik heb namelijk ook iets met taal en communicatie en zie vaak de humor in van communicatie die via (verkeers)borden verloopt.  

Zo verbaas ik mij er vaak over dat de taal op verbods- en gebodsborden zo ouderwets is. Ik vraag me dan af of zo’n tekst wel door alle lezers begrepen wordt. Waarom wordt er bijvoorbeeld gesproken over deponeren, als het over weggooien gaat? Wie gebruikt er tegenwoordig nog het woord gelieve? En weten kinderen ook wat bedoeld wordt met betreden?

 

Is bordenschrijver een beroep?

Een vraag die bij mij opkomt is wie die teksten eigenlijk bedenkt. Zou bordenschrijver een beroep zijn? En als dat zo is, zou je toch denken dat zo’n schrijver op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen in zijn of haar vakgebied. Dat teksten kort en krachtig moeten zijn bijvoorbeeld en dat je bij communiceren het best onomwonden kunt zeggen waar het op staat. Dus: Afval in de container graag. Niet op het gras lopen. En: verboden te roken.

Schrijf actief!

Maar het blijkt moeilijk, actief schrijven. ‘Liever wat voorzichtiger formuleren, dat komt aardiger over’ is misschien de gedachte erachter. Maar wil je effect bereiken met een tekst, wees dan direct!

Franse verwarring

Gelukkig is het in Nederland nog niet zo erg als in Frankrijk, waar men zo indirect communiceert dat het totale verwarring oplevert. Een typisch geval van je doel voorbijschieten, maar wel grappig!