Het verhaal gaat dat ik als 1-jarige in mijn bedje oefende met praten. Pas als ik een woord goed kon zeggen, durfde ik dat vervolgens ook in het openbaar te gebruiken. Een duidelijk geval van aangeboren perfectionisme. Ik moest eraan denken toen ik gister een foto van mijn dochter van haar balletuitvoering zag. Als enige van haar groepje staat ze in een volmaakte pose, de armen in een mooie boog omhoog en haar ogen op haar handen gericht. Laat ik van mijzelf toen ik zo oud was (7) nou exact zo’n foto hebben. Lees verder →